Kent-Boeing-Vancouver

Vrijdag de 13e. Dat belooft wat.
We rijden eerst naar Mukilteo. Feitelijk naar Everett, waar Boeing is gevestigd. Het is goed dat we ruim de tijd hebben, want het is spitsuur in Seattle en, zoals in elke grote stad, er staan dus files. Als we Seattle eenmaal voorbij zijn rijden we vlot door naar Everett. De TomTom weet perfect waar het 'Future of flight' centrum is gevestigd. We hebben daar geboekt voor een 1,5 uur durende tour door de fabrieken van Boeing.

Omdat we ruim op tijd zijn hebben we de tijd om eerst het 'museum' c.q. de giftshop te bekijken. We laten ook onze foto in de fabriek maken. Leuke herinnering. We vliegen een stukje met een 737. (Foto)
Tegen half elf wordt onze tour afgeroepen en we krijgen een kort promotiefilmpje van Boeing te zien. Je kent het wel: De grootste dit en de wijdste dat. Dan gaan we met een bus naar de assemblagehal van de 747 Jumbojet. Die hal is zo groot dat heel Disneyland inclusief de parkings er in kunnen. Heb je een beetje een idee van de schaal. Vanuit de bus lopen we een trap af een tunnel in. Hele grote tunnel en ook erg lang. We hoeven gelukkig maar ongeveer 500 meter. Daar gaan we met een goederenlift naar boven, naar een galerij die boven de werkvloer hangt. Je ziet de 747 in alle stadia van de bouw. Van de bouw van vleugels, cockpit, romp, tot staart. Als laatste worden pas de motoren aangebracht. Het is een indrukwekkend gezicht en je kunt de schaal van dit alles nauwelijks bevatten.

We gaan weer de bus in en worden via een andere tunnel naar de productiehal van de 777 en de 787 Dreamliner gebracht. Die laatste is interessant, omdat het het eerste grote verkeersvliegtuig is waarvan de romp uit carbonfiber bestaat. Sterker dan staal en veel lichter dan aluminium. Prachtige kist, die 787. De tweede in de rij, dus bijna klaar, is een vliegtuig voor onze nationale trots, de KLM. Hij is al wit en KLM staat al op de staart, maar hij moet nog, met de hand, gespoten worden in de bekende blauwe kleur. Doet je toch wat, als je daar zo staat. Als ik mijn camera zou hebben gehad, of mijn iPhone zou ik zeker een foto van die kist hebben gemaakt. Maar helaas, je mag niets meenemen tijdens de tour.
Als we weer buiten komen staan heel toevallig de deuren van een van de drie spuiterijen open. Dat gebeurt zelden, volgens de gids. We zien de staart van een kist van Swissair. Boeing heeft voorlopig voldoende orders, want we zien heel veel vliegtuigen in aanbouw. Echt een indrukwekkend bezoek.

We gaan door naar de grens en naar Vancouver. Moet alles bij elkaar maar goed 200 km. zijn.
Tot aan de grens gaat alles goed. Dat waren ongeveer 160 km. We zijn redelijk vlot de grens over, zonder dat de camper is gecontroleerd. Paspoorten afgeven, vragen beantwoorden wanneer we in Canada zijn aangekomen en wanneer we weer naar huis gaan en dat was het. Wel loopt de douanier een rondje om de camper, maar daar blijft het bij. Goede reis en tot ziens.

Dan de laatste 48 km. Dat is een ander verhaal. Bij Vancouver is een tunnel. Daar kan het verkeer maar in twee rijen doorheen en er komen zes of zeven banen op af. Je raadt het, het kost ons ruim 40 minuten om de tunnel in te rijden.
Tommie geeft aan dat we Marine Drive West op moeten. 400 meter daarvoor staat een bord dat die vanaf 1 mei is afgesloten. Tommie geeft aan dat we dan maar over Marine Drive East moeten. Geeft ook direct aan dat dit 10 km. langer is. Het blijkt dat we heel downtown in de spits door moeten. Leuk met die bak. We komen door de straat achter het hotel waar we twee jaar geleden met Marian en Jan hebben gelogeerd. We kunnen het stadion bijna aanraken. Bovendien raakt Tommie, door de hoge gebouwen, regelmatig zijn satellieten kwijt en geeft dus inconsequente aanwijzingen. Best spannend. De omweg kost ons nog eens ruim een uur.
Kortom, het is best een heftige dag geworden, maar de camping had gelukkig nog een plaatsje. Dat verkleinwoord klopt prima, want als wij onze slide-outs uitschuiven, zitten we onder de luifel van de buurman en dat is niet omdat ik de camper te veel naar links heb gezet, want meer naar rechts en hij valt van zijn plaatsje. Het is dus erg krap. Gelukkig hebben wij een heel klein campertje!

Het is weer prachtig weer en 27 graden. Warm in de camper, als die stil staat.

We lopen zoals altijd een rondje over de camping en in dit geval ook nog door een hele grote, gloednieuwe mall. Bij die mall zit ook een White Spot, een restaurant waar we morgenavond waarschijnlijk gaan eten. We kennen die keten nog van twee jaar geleden. Goede maaltijden voor een redelijke prijs.
Bij het rondje over de camping zien we vijf andere Canadream campers, maar niemand die we zo direct kennen.
Dan zien we...... een T@b. In Canadese/ Amerikaanse uitvoering. Met airco, badkamer, aansluiting voor kabel tv, aansluiting voor stromend water, uitklapbare opstap etc. Hoe is het mogelijk.