Vancouver

We hebben besloten om (weer) naar Grouse Mountain te gaan. Daar hebben we het 10 jaar geleden erg naar ons zin gehad. Het is prachtig weer en het wordt 27 graden, dus mooi om een berg op te gaan.

Eerst met bus 250 van Park Royal (een gloednieuw winkelcentrum) naar Georgiastreet. Vandaar met de benenwagen naar Canada Place. In de bus kun je alleen met muntgeld betalen. Natuurlijk hebben we genoeg geld, maar weinig muntgeld. De chauffeur zegt dat we er dan maar in moeten gooien wat we aan muntgeld hebben en we krijgen gewoon twee kaartjes. Dat is nog eens service!
Aan de kade van Canada Place liggen drie cruiseschepen, waarvan de Nieuw Amsterdam van de Holland Amerika Lijn de kleinste is. De andere twee zijn van die knotsen van schepen van de Princessline. Toevallig lopen al die schepen net leeg als wij op Canada Place aankomen. Kortom het is een gekkenhuis. De bussen naar Capilano, Grouse Mountain en de Hop-on-Hop-off zijn daarom ook een straat verplaatst. We lopen daar dus heen. De bus naar Grouse Mountain is dik een kwartier te laat. Intussen zijn er al drie bussen geweest voor Capilano. Gelukkig is het een gratis bus, want anders……
Grouse Mountain kun je alleen op via 2.830 steile treden of met een kabelbaan. Een van de favoriete middelen van vervoer van Wil. Als je de trap wilt nemen, moet je eerst langs een psychiater om te kijken of je geestelijk (en ook fysiek) wel helemaal oké bent. Het hoeft geen betoog dat wij de kabelbaan nemen. Kost wel 100 dollar voor met zijn tweeën. Er wordt aangeraden om je heel goed in te smeren met zonnebrand, want je verbrandt levend daar op die berg. Hebben we gelukkig vooraf al gedaan.

Bovenop de berg is het bijna tijd voor de speech van een parkwachter, die vertelt over de twee grizzly beren die er wonen. Het verhaal is wel goed, maar ik vind de foto's die ik van Grinder heb kunnen maken beter. Het blijven prachtige beesten, die beren. Je moet ze alleen niet aaien, want dat terug aaien dat ze doen is wat pijnlijk. In de souvenirwinkel hangt een T-shirt van een beer die een mens achterna zit, met daaronder de tekst: Ja, want ze smaken naar kip.
We wandelen nog een stuk over de bergtop en vinden het dan welletjes. De houthak demo is er pas vanaf volgende week. Abseilen is niet aan Wil besteedt, dus verklaar ik me solidair, zo ben ik wel. ;-)

Beneden lopen we wat rond over Canada Place en de Sea Wall. Die promenade loopt vanaf Canada Place naar Stanley Park en verder. We drinken weer wat in The Dutch.
Vanaf 16.00 wordt het ineens een stuk frisser. De temperatuur daalt van 27 graden ineens naar 17 graden. Ik loop in korte broek en T-shirt.
We lopen terug naar Gastown en gaan eten bij The Old Spaghetti Factory. De White Spot bewaren we voor morgen.
Zoals gebruikelijk is het eten in de Spaghetti Factory voortreffelijk. Je kiest alleen je hoofdgerecht en of je een salade of soep wilt en de rest is allemaal inclusief. Geweldig concept en het is er altijd druk. Gelukkig waren we vroeg en hoefden we amper te wachten, maar dat wachten kan ook wel eens een uur duren, weten we uit ervaring. Maar zelfs dan is het de moeite waard.

Na het eten hebben we er genoeg van en gaan we met de bus terug naar de camping. We hebben nu voor voldoende kleingeld gezorgd. Wel is het een crime om uit te vinden waarvandaan die bus nu eigenlijk vertrekt.

Op de camping schrijf ik dit verhaal voor jullie en speel nog even voor touristguide voor de dame met de kapotte knie van het vliegveld in Toronto. Zij staat op een andere camping, maar we hebben contact via de mail.

Het was weer een bezige dag.