Slt. Ste. Marie-Hiles

Sault Ste. Marie-Hiles

Als we wakker worden horen we getik op het dak. Regen. Nou nee dus, sneeuw!
Volgens de meteo is het 1 graad. Flink koud. We stoken de camper toch maar even warm. Wil gaat douchen en ik ruim de rommel op, open de gordijnen etc.
Als wil terug is ga ik douchen en gaat zij voor het ontbijt zorgen. Het smaakt me niet. Ik leeg de tanks van het toilet en het vuile water. Ze zitten nog niet vol, maar je weet maar nooit wanneer het weer kan.

We vertrekken om 8.25 en we zijn om 9.00 aan de grens, dankzij de uitstekende uitleg van de mevrouw van de camping. Eigenlijk zijn we in no-time de grens over, alleen moeten we daarna de ESTA nog regelen. Dat konden we beter aan de grens doen had GoCanada gezegd. Niet dus, je kunt het veel beter achter je PC thuis doen. Nu vertrekken we pas om 9.55 van de grens. We moeten bovendien een adres opgeven waar we in de States verblijven. Gelukkig heb ik gisteren op het internet een camping gevonden die op 1 april zou zijn opengegaan. We geven dus dat adres op. Feitelijk is het best gezellig bij die Douane, zeker als ze er achter komen dat ik daar ook (heb ge)werk(t). Hoe lang werk je daar dan al? Ze slaan zowat achterover als ik zeg dat ik er al 43 jaar op heb zitten. Ze kunnen het zich niet voorstellen. Zij zwaaien na 20 jaar af. Ik gelukkig op 1 mei.

We rijden nog even langs de VVV. Die geven ons een goed kaartje en zeggen hoe we het beste kunnen rijden. Ik moet de TomTom wel die route op dwingen.
De Tom Tom wil eigenlijk via Chicago en Detroit.

Om 11.50 gestopt voor koffie en de lunch. Om 12.20 weer verder. Inmiddels regent het en heel af en toe is het zelfs even droog. Langs lake Michigan stormt het. Grote witte schuimkoppen op het water. Is zeker windkracht 8 of 9.

12.50: Als we gaan tanken kan ik de deur van de auto bijna niet vasthouden en ik loop werkelijk te sterven van de kou. Heel dik vest aan en mijn jas met bodywarmer en nog heb ik het vreselijk koud. Niet fijn.

In Manistique, Michigan doen we inkopen in de supermarkt. Wil koopt zelfs Amish kaas. 227 gram voor 5 dollar (plus tax) We hebben de Amish met hun paard en wagen langs de snelwegen zien rijden. Best link, want wij rijden met 90 km. nog langzaam, maar het snelheidsverschil is best groot en je weet nooit wat zo'n paard doet.
Naast die supermarkt zit een kliniek. Ik moet morgen prikken voor de trombosedienst, maar dat mag ook een dag eerder of later. Wij dus maar even naar binnen. Ook deze deur kun je bijna niet open krijgen van de wind en als je hem open hebt kun je hem bijna niet houden. Het blijkt een veterans kliniek te zijn. Aangezien ik niet echt een veteran ben helpen ze me niet, maar ze verwijzen me naar het hospitaal aan de andere kant van het stadje.
Daar wordt gevraagd of ik een afspraak heb. Nou nee, ik ben op doorreis. Ik mag inchecken en dan zullen ze zien of het lab tijd heeft. In NL duurt een vingerprik met alles er op en er aan ongeveer 3 minuten. Hier wordt een buis bloed afgenomen en dat zal t.z.t door het lab worden getest. We zijn daar alles bij elkaar ruim drie kwartier mee bezig. Ik mag $ 45 dollar afrekenen. Ze zullen de uitslag aan Star mailen. Ik weet morgen dus pas wat er gaat gebeuren, als ik tenminste ergens een wifi vind. En als ze het inderdaad mailen, natuurlijk.

We rijden aan één stuk door. Ten eerste omdat je geen parkeerplaatsen vindt en ten tweede omdat we door alle perikelen veel tijd zijn verloren en ik wel die camping wil bereiken. We zijn er om 17.05 Wisconsin tijd. Voor ons is het al een uur later.

We rijden naar de receptie. Alles donker. Op het hele terrein geen hond te zien. Ook geen mens trouwens. We rijden terug naar boven en zien daar een huis met een paar auto's. Ik loop de veranda op en klop aan de deur. Van de auto naar het huis ben ik al verzopen. Het hoost, dondert en bliksemt. En het was niet eens een warme dag. De man die de deur opent, mr. Ferris, is van de camping. Ze zijn nog niet echt open. (Fijn antwoord als er op je site staat dat je per 1 april open bent.) Gelukkig krijg ik toch een plek toegewezen. Feitelijk kan ik de camper overal neerzetten, afhankelijk van of ik water wil of niet. Elektra is er altijd. De watertank is nog ruim halfvol, dus dat hebben we niet per sé nodig. Ferris vraagt of we de douche willen gebruiken. Dan kunnen we de camper beter achter het douchegebouwtje zetten. Daar hebben we water en stroom. De douches zijn overigens nog niet gekuist en er hangen nog geen douchegordijnen, maar als we toch maar met z'n tweeën zijn maakt dat niet uit. Voor $27 plus tax zijn we klaar.

We moeten de camper achteruit op zijn plek zetten. Vooral een beetje naar rechts, want anders haalt de kabel van de elektra het niet. Wil is zo'n beetje verzopen van het aanwijzingen geven voor het achteruit rijden. Ik wacht dus nog even met de elektra. Helaas houdt de regen niet op, dus toch maar aangelegd. Dan kan de kachel tenminste aan.

We eten kip (sorry Jaap) met aardappelschijfjes en sla met spekjes. Smaakt best.
Na het eten ben ik het eigenlijk wel zat, maar ik werk toch nog even dit dagboek bij. Dan nog wat lezen en bijtijds naar bed. Het was best wel een heftige dag.