Astoria-Kent (Seattle)

We vertrekken naar de omgeving van Seattle. We moeten eigenlijk iets boven Seattle zijn, in Mukilteo, maar daar zijn op het internet geen (behoorlijke) campings te vinden. Feitelijk zijn bij Seattle in het geheel geen redelijke campings te vinden. We gaan dus maar naar de KOA camping in Kent, net voor Seattle. Dan is het morgen iets langer rijden, door de spits, maar dat moet dan maar.

Tot het vertrek is het enigszins bewolkt. Er hangt een soort van zeemist. Gelukkig klaart het al redelijk snel op. We rijden naar Astoria, waar we de Astoria Bridge over moeten naar de staat Washington. Die brug is veel hoger dan de Brienenoord en met een hele korte, kronkelende oprit. Tweebaans, waarvan er halverwege de brug één voor werkzaamheden is afgezet. We moeten dus wachten op de tegenliggers. Zie je het voor je op de Brienenoord?
Hier knippert er niemand met de ogen en loopt het gesmeerd. Geen centje pijn.

Als we de brug over zijn komen we in de natuur die gelijk is aan Olympic National Park. Wonderschoon. Geweldige rit over smalle kronkelende wegen, waar je toch 90 km. per uur mag. Ik rijd niet sneller dan 75-80 en dat is hard zat. De weg zakt aan de rechterzijde af en toe flink weg en dan heb je toch ineens een topzware camper. Niet fijn, maar op de een of andere manier blijft het toch heel relaxt.

We moeten weer eens tanken. Deze keer komen we uit bij een station van Shell. De duurste benzine die we deze reis hebben gekocht. $ 2,59 per gallon! En we begonnen met $ 2,05. Hoe meer je naar het westen gaat, hoe duurder de benzine. Voor die prijs wordt je nog amper te woord gestaan ook. Afgesnauwd is een beter woord.
Voordat we tanken nemen we een kop koffie bij de McDonalds. Daarna doen we boodschappen bij een supermarkt. Als je gezegd zou hebben dat ze de deuren daarvan achter ons hadden gesloten, hadden we je absoluut geloofd. Behalve wat (wel vriendelijk) personeel geen hond te vinden in die tent. Raar.

Als we Seattle naderen wordt het verkeer druk. Bijna staan we in de file. Nou hebben we die wel vaker meegemaakt, maar dan reden wij met de camper voorop ;-) Nu dreigt er een echte file te ontstaan en moeten we ineens opletten, vooral met de voor ons invoegende personenauto's. Zijn we niet meer zo gewend.

Al tegen twee uur zijn we op de camping in Kent. Een van de duurste campings op onze trip. Ook al omdat ze geen plaats zonder full hook-up voor ons hebben. Ook de eerste camping waar ze absoluut niet vriendelijk zijn. Gewoon een veld met rijen caravans/campers. Als je een luifel aan je camper hebt en je zet die uit, dan staat hij zo goed als tegen de slide-out van je buurman. Dat soort ruimte.
We hebben de douches/toiletten nog niet bekeken. Wel heb je voor van alles weer een pincode nodig. Doet niet erg vriendelijk aan. Maar goed, het is mooi weer, dus wie maakt ons wat?

Ik opperde net tegen Wil om de volgende keer dat we in Canada of The States zijn een fotoboek te maken van alle caravans en campers, bussen etc. die we zien. De een is nog groter dan de ander. Niet dus. We zagen zojuist de kleinste caravan die we ooit hebben gezien. Haalt bij lange na niet de helft van de hoogte van onze T@b en ook amper de helft van de lengte. Staat bovendien ook nog achter een New Beetle Convertible. Ik laat het beeld wel spreken. Zie de foto. Nu net nog gezien dat de achterklep openstond en daarachter bevindt zich een volledige keuken!