Roquefort

Er dreigt regen. Ook volgens het weerbericht zou het vandaag en morgen regenen. Aangezien we morgen of maandag willen verkassen, besluiten we de luifel af te breken. Dat gaat verrassend soepel. De haringen van PeggyPeg zijn in een mum van tijd verwijderd en het afborstelen van de luifel kost eigenlijk de meeste tijd. Kort nadat we de luifel hebben ingepakt voelen we een spetter, maar niet meer dan dat.

We gaan naar Roquefort, maar maken eerst een stop bij LeClerc, omdat daar een geldautomaat staat. De boodschappen bewaren we voor de terugweg, omdat het nu heel druk is. Wel halen we bij de bakkerij naast LeClerc een stokbrood voor vanmiddag. Ik kan het niet laten en neem 4 croissants mee. Je betaalt en maar drie á €1,05 p.st.

We rijden naar Roquefort. Wil weet niet meer precies waar te parkeren, maar ik vertel haar waar het is en hoe het er uitziet. Staat nog op mijn netvlies gegrift van ongeveer 30 jaar geleden. Het klopt precies.
We betalen de entree van €6 p.p. En moeten ongeveer 20 minuten wachten. Nou ja, Franse 20 minuten en die duren iets langer. Gelukkig heb ik dan de tijd om de camera in te stellen en te zien dat mijn accu bijna leeg is. Snel haal ik de reserve accu uit de auto. Je weet maar nooit.

De rondleiding is nog hetzelfde. Volledig in het Frans en op een tempo dat ik nauwelijks kan bijhouden. Het lukt niet om het verhaal intussen voor Wil te vertalen. Gelukkig heb ik bij de kassa om Nederlandse vertalingen gevraagd, zodat Wil iets kan lezen.
De melk komt van 800.000 schapen van het Lacaune ras. In 5.000 liter melk gaat 4 gram schimmelsporen. De grot waarin het proces van de beschimmeling plaatsvindt heeft elf etages. Op elke etage kunnen tussen de 20.000 en 35.000 kazen liggen. Die liggen er tussen de 14 en 25 dagen, waarna de keurmeester (Affineur) aangeeft of de kazen oké zijn. In die tussentijd mag er niemand bij de kazen komen. De kazen liggen op houten planken die met zout zijn bestrooid. Mede daardoor en door de zachte wind die door de grotten stroomt vindt de groei van de schimmels plaats. Nadat de kazen uit de grot komen worden ze verpakt, zodat ze niet verder schimmelen. Dan moeten de kazen nog minimaal 90 dagen rijpen. Je eet de kaas tussen de drie en 12 maanden oud.

Feitelijk is de proeverij aan het einde het leukst. Drie stukjes Roquefort, één van elke soort die ze leveren. We vinden allebei dezelfde soort het lekkerst, maar welke van de drie dat is? Waarschijnlijk is het de Caves Baragnaudes.

Na het bezoek rijden we door naar Castelnau-Pégayrols. Dat moet een erg leuk dorp zijn. Net als we daar aankomen begint het te hozen. Dat is geen weer om door een dorp te gaan lopen, dus gaan we retour Millau.
In Millau doen we snel wat boodschappen bij de Casino in het nieuwe winkelcentrum. Met de drukte die ze daar hebben gaan ze het niet lang volhouden. Er is geen hond in die grote supermarkt! Het is dan ook betaald parkeren. Niet veel, maar toch. We halen eten t/m maandag, want het is pinksterweekeinde. Ook hier is het meeste op maandag gesloten.

Op de camping bestel ik brood voor morgen. Maandag wordt het dan crackers of......
Als we vlak bij de caravan zijn gaat het flink hozen. Van de auto naar de caravan halen we een nat pak en dat is hooguit 3 of 4 meter.

We zitten knus in Kleintje en laten de buien over ons komen. Helaas ligt de computer in de auto, dus kunnen we geen filmpje kijken. We lezen wat en ik werk mijn dagboek bij. We eten een heerlijk meloentje.

Ik stuur een mailtje naar camping Le Poteau in Castelnau d'Auzan met de melding dat we daar morgen denken aan te komen. Na het diner heb ik een mail terug. We zijn welkom.

We willen gaan eten op de camping. Pizza's schijnen beroemd te zijn, maar we zoeken eigenlijk iets anders. In het restaurant zitten minstens 20 man met een drankje voor zich aan gedekte tafels, maar wij worden geweigerd. Het restaurant is dicht????

Dan maar naar de buren. Die serveert maar tot 18.00. Toch weer niet zo'n Franse regio waar je 's-avonds niets te eten kunt krijgen? We rijden het dorp in. De restaurants zijn veelal gesloten. Terrassen voor drank zijn wel open. Wil ziet bij het nieuwe winkelcentrum een bakker die wel open lijkt. We parkeren de auto en lopen in die richting, langs een restaurant. Kennelijk een sterrending, want heel duur. Doorlopen. Dan een pizzeria, met tafeltjes. Ik vraag of ze nog open zijn. Bien sur, is het verbaasde antwoord. We nemen een tafeltje achter in de hoek. Bestellen entrecote maitre d'hotel, cuisson á point. Wil met pasta en ik met frites. Aangezien we vandaag in Roquefort zijn geweest bestel ik er een Roquefortsaus bij.
Die past uiteindelijk wonderbaarlijk goed bij de pasta, dus Wil eet er het meeste van op. We nemen geen nagerecht, want dat is niet aan ons besteed en bovendien zitten we aardig vol. Wel nemen we een heerlijke espresso na. Inclusief een quart de vin blanc betalen we €35. Kun je niet voor tobben. Tegen de tijd dat we vertrekken zijn bijna alle tafels bezet.

Bij de caravan maken we alles zoveel mogelijk klaar voor vertrek morgenochtend.